Το κριτικό σημείωμα του Αιμ. Χουρμούζιου για την τρίτη, και τελευταία, ποιητική συλλογή του Καρυωτάκη καταδεικνύει στοιχεία που συναντάμε σε αρκετές από τις κριτικές αποτιμήσεις του έργου του αυτόχειρα ποιητή, κατά την ίδια ιστορική περίοδο. Με λίγα λόγια, πρόκειται για την αμηχανία της κριτικής μπροστά στην ποίηση του Κ.Γ.Κ., μια αμηχανία που οφείλεται στην συνειδητοποίηση, από τη μια, της ποιητικής αξίας του έργου του, και από την άλλη, στην ταυτόχρονη αδυναμία των κριτικών να εντάξουν τον ποιητή σε μια ικανοποιητική και παραδοσιακή κατηγορία. Η αμηχανία αυτή, την οποία βλέπουμε και στον Χουρμούζιο, δεν είναι παρά η -- ακόμα ασύνειδη και χωρίς θεωρητική υποστήριξη -- διαίσθηση της αλλαγής που συντελείται στην νεοελληνική ποίηση με προεξάρχοντες τον Καβάφη και τον Καρυωτάκη. Πρόκειται για μια αλλαγή που θα δώσει ώθηση στη νέα ελληνική μοντερνιστική ποίηση της Γενιάς του '30, η οποία ποτέ δεν έκρυψε τις εκλεκτικές της συγγένειες και τις οφειλές της στον Καρυωτάκη [ακόμα και όταν επιφανειακά τις αρνήθηκε, για λόγους «πολιτικής» και «τακτικής»].
1 σχόλιο:
καλες και αγιες οι κριτικες,αλλα ολο αυτο το παραλληρημα των γραφοντων το κρινω ολιγο ανουσιο.
αφηστε την ποιηση,αυτη τη κυρια
να ομηλιση στης καρδιες,στις ψυχες
μας.
Δημοσίευση σχολίου