Παρασκευή, Μαρτίου 19, 2004

Ομολογώ ότι κατι οι εκλογές [ευτυχώς τελείωσε κι αυτό το μαρτύριο], κάτι οι διάφορες υποχρεώσεις με έχουν καθυστερήσει και οι σελίδες δεν προχωρούν με το ρυθμό που περίμενα. Έχω ολοκληρώσει το σχεδιασμό αρκετών πάντως και αυτό που μένει είναι να ετοιμάσω και τη διασύνδεσή τους. Πειραματίστηκα λίγο με scripts για μενού κτλ., αλλά τελικά αποφάσισα να ακολουθήσω κλασικές και απλές συνταγές για περισσότερη ευκολία και επειδή το αποτέλεσμα δεν ήταν και πολυ ικανοποιητικό :). Έχω λάβει αρκετά email "συμπαράστασης" και σας ευχαριστώ όλους πολύ! Ελπίζω να τα λέμε και πιο συχνά για τον Κ.Γ.Κ. στη mailing list που θα ετοιμάσω για τη νέα μορφή του site.

Τρίτη, Μαρτίου 02, 2004

Ντοκυμαντέρ-Αφιέρωμα στον Καρυωτάκη από την ΕΤ1

Σήμερα το πρωί πέτυχα στην ΕΤ1 ένα ντοκυμαντέρ-αφιέρωμα στον Καρυωτάκη. Επρόκειτο μάλλον για κάποια από τις εκπομπές που έχει βάλει τον τελευταίο καιρό η ΕΤ1 αναφορικά με τη ζωή και το έργο ελλήνων λογοτεχνών (ονομάζεται νομίζω «Εποχές και Συγγραφείς»).

Πρέπει να πω ότι ήταν αρκετά ενδιαφέρον και πολύ καλοφτιαγμένο. Είχε πολλά στοιχεία για τη ζωή και το έργο του, κινηματογραφικό υλικό από την εποχή του Μεσοπολέμου και απόψεις από ποιητές και θεωρητικούς. Ήταν ενδιαφέρον, τόσο για εκείνον που δεν έχει σχέση με τον ποιητή, όσο και τον μυημένο.

Παρόλα αυτά έχω κάποιες ενστάσεις, οι οποίες είναι βέβαια γενικότερου περιχεομένου και δεν έχουν τόσο να κάνουν με τη συγκεκριμένη εκπομπή. Το πρόβλημα είναι ότι αυτού του είδους οι παρουσιάσεις του Κώστα Καρυωτάκη σπάνια -- ή σχεδόν ποτέ -- δεν ξεφεύγουν από τα κλισέ και τις κοινοτοπίες. Καταλαβαίνω ότι το πλαίσιο μιας τηλεοπτικής εκπομπής δεν επιτρέπει να ξεφύγει κανείς από την πεπατημένη και να προσπαθήσει να πει διαφορετικά πράγματα. Αναγκαστικά, θα πρέπει να μιλήσει για τα πιο προφανή και τα πιο γενικά πράγματα -- και το ίδιο μάλλον συμβαίνει και με τα ευκαιριακά αφιερώματα εφημερίδων π.χ., οι οποίες δεν έχουν την πολυτέλεια εμβάθυνσης, όπως τα λογοτεχνικά περιοδικά (λόγω χώρου και κοινού κυρίως). Το ζήτημα όμως είναι ότι σε τελική ανάλυση αυτές οι κοινοτοπίες και τα κλισέ που επιστρατεύονται όταν μιλούν για τον Καρυωτάκη συσκοτίζουν το έργο του και τις ιδιαίτερες πτυχές του, μένοντας στην επιφάνεια. Με αυτόν τον τρόπο, κανείς δεν είναι «αγνός» όταν προσεγγίζει το καρυωτακικό έργο. Σίγουρα κάτι έχει ακούσει για τον ποιητή και την «απαισιοδοξία» του, σίγουρα ξέρει για την αυτοκτονία του, ίσως ακόμη να έχει ακούσει για τη θρυλούμενη ανίατη ασθένεια που τον βασάνιζε κ.ο.κ. Έτσι το έργο υπόκειται αναγκαστικά σε ένα είδος παραμόρφωσης, από το οποίο δύσκολα κανείς μπορεί να βγει. Και όπως λέγανε και στην εκπομπή «το έργο του Καρυωτάκη θέλγει τους νέους διότι στους τελευταίους αρέσει η μελαγχολική ποίηση».

Το θέμα αυτό είναι πολύ σπουδαίο και έχει πάμπολλες προεκτάσεις (ιδεολογικές, πολιτικές, αισθητικές, καλλιτεχνικές), τις οποίες ελπίζω ότι θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μέσα από τις νέες σελίδες για τον Καρυωτάκη και την mailing list που θα περιέχουν. Σήμερα, ήθελα απλώς να γράψω αυτές τις λίγες σκέψεις με αφορμή την πρωινή εκπομπή που παρακολούθησα.

Θα υπάρξει σίγουρα και συνέχεια.
Μέχρι τότε... «Η ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε»