Πέμπτη, Ιανουαρίου 29, 2009

Σίριαλ παντού... (άλλως: Καρυωτάκης, η αιώνια μόδα;)

Δεν ξέρω τι κριτικές έχει λάβει το νέο «καρυωτακικό» σίριαλ [αν έχει]. Ομολογώ πως δεν παρακολουθώ από κοντά την τηλεοπτική κριτική... Βλέπω, όμως, ότι βοηθά, αν όχι στο να ξαναγίνεται ο ποιητής της... μόδας, τουλάχιστον στο να εμπνέονται άλλοι, πιο νέοι και πιο σύγχρονοι. Χωρίς περαιτέρω σχόλια, ούτε για τη σειρά ούτε για την «έμπνευση», αντιγράφω το ποίημα της Σοφίας Κολοτούρου, από το Ποιείν. [Σχόλια μπορεί να ακολουθήσουν αργότερα, μπορεί και όχι...]

Γνωρίζω μια πολύ παράξενη ιστορία
- μα ίσως και να την έχω μόνο ονειρευτεί.
Όχι, δεν πέθανε, μου ‘παν, στη Σωτηρία
η Πολυδούρη, κάποιο Απρίλη, ένα πρωί.

Πρωτύτερα, ασφαλώς, δεν είχε αυτοκτονήσει
ο Καρυωτάκης, με μια σφαίρα στην καρδιά.
Εξοστρακίστηκε, όπως λεν, πριν τον χτυπήσει,
σε κάποιου δέντρου που ‘ταν δίπλα, τα κλαδιά.

Κι έπειτα, χάθηκαν τα ίχνη τους για χρόνια.
Θα ‘ναι σαράντα τώρα; Εξήντα; Εκατό;
Είπαν οι μύθοι πως θα ζήσουνε αιώνια,
μα θα το κρύβουν, θα ‘ναι απ’ όλους μυστικό.

Λένε, παντρεύτηκε στα σίγουρα η Μαρία
- κάποιον απ’ τους πολλούς, που είχε, θαυμαστές.
Τα πρώτα χρόνια, ήτανε όλο ευτυχία,
αλλά της λείπανε πολύ οι εραστές.

Έκαν’ ένα παιδί - δεν ξέρουνε - ή δύο,
και ζει στου γάμου μια νοερή της φυλακή.
Τους στίχους θέλει ν’ απαγγέλει – το βιβλίο
δίπλα της το ΄χει, να θυμάται τον ποιητή.

Ο Καρυωτάκης, έχει πάει σε κάποια χώρα
του ονείρου – Πουέρτο Ρίκο, Κούβα, Αργεντινή,
Ουρουγουάη, Βραζιλία, που να ‘ναι τώρα;
Ή πάλι, επέστρεψε και στο έρμο του νησί.

Ανύπαντρος σαφώς – τι τα δεσμά του γάμου
περιφρονούσε, και γελούσε ειρωνικά.
Εκεί θα μάζευε κοχύλια, κόκκους άμμου,
θα φώναζε ύστερα ξανά στην ερημιά.

Επικοινώνησαν ποτέ μαζί; Ποιος ξέρει…
Ίσως και να ‘χαν βρει τον τρόπο, μυστικά
μηνύματα να στέλνουν, κάθε καλοκαίρι∙
σχέδια να καταστρώνουν, επιτελικά.

Είπαν: Αυτόν, τον καταδίωκε ένα πνεύμα
κι εκείνη, λογιζόταν γι’ άστατη καρδιά.
Τους είδαν κάποτε να ‘ναι κόντρα στο ρεύμα,
αλλά μαζί δεν κάναν, ούτε μια βραδιά.

Έτσι μου είπανε σ’ αυτό το παραμύθι,
- που μάλλον το ‘χω εξ ολοκλήρου ονειρευτεί:
Ότι η Μαρία καταπνίγει μες τα στήθη
κάθε κρυφήν επιθυμία, να ξεχαστεί.

Κι ο Καρυωτάκης; Όλο βρίσκεται στην άκρη
του βράχου, μόνος πάντα στο έρμο του νησί.
Τρέχει στα κύματα, ξανοίγεται στα μάκρη,
θαλασσοδέρνεται, μα δεν αυτοκτονεί.


Σάββατο, Ιανουαρίου 24, 2009

Γίναμε σίριαλ, όντως...

Κι όχι μόνο σίριαλ, εδώ που τα λέμε. Τηλεόραση είναι, βέβαια, και πώς θα μπορούσαν να λείπουν τα κλισέ και οι απλουστεύσεις; Μέχρι εδώ, τίποτα περίεργο. Στο κάτω-κάτω, κάπως πρέπει να γεμίσει η ώρα και τα επεισόδια. (Όσο κι αν πάντα προκαλεί εντύπωση πόσα κλισέ μπορούν να χωρέσουν μέσα σε σαράντα λεπτά.) Τείνουμε, ωστόσο, να... γίνουμε σαπουνόπερα, μα την αλήθεια. Και μάλιστα, με μια δόση «φιλμ νουάρ» ή «αστυνομικού άρλεκιν»... Αυτός ο υπαινιγμός ότι τον Καρυωτάκη τον... σκότωσαν επειδή ήταν... «κομμουνιστής»! Το φάντασμα της αυτοκτονίας θα στοιχειώνει τους πάντες και τα πάντα (εις τους αιώνας των αιώνων --αμήν)

Παρασκευή, Ιανουαρίου 16, 2009

Γίναμε σίριαλ...

Την περασμένη Πέμπτη, ξεκίνησε η νέα σειρά της ΕΤ1, με τον εύγλωττο τίτλο «Καρυωτάκης». Αφού έγινε και σίριαλ, φαίνεται ότι ο ποιητής εξακολουθεί να έχει... πέραση. Τώρα και σε τηλεοπτική συσκευασία, με ολίγη από «τέχνη και ζωή». Οψόμεθα...