Σάββατο, Σεπτεμβρίου 22, 2007

1922 | Επιστολή του Καρυωτάκη στην Πολυδούρη

Μαρίκα μου,
Έλαβα χθες το γράμμα σου του Σαββάτου. Μου μετέδωσε όλη τη λύπη σου. Γιατί να υποφέρεις έτσι; Πρέπει να υπομείνεις αυτό το χωρισμό, αφού δε θα διαρκέσει πολύ. Προσπάθησε να διασκεδάζεις. Βγαίνε όσο μπορείς συχνότερα έξω. Πήγαινε με τις φίλες σου. Θα φύγεις και θα νοσταλγήσεις πάλι την ωραία πατρίδα σου.
Χρυσή μου, γιατί με ρωτάς αν πονώ στη σκέψη ότι μ' αγαπάς έτσι; Πονώ επειδή σ' αγαπώ περσότερο από όσο εφαντάστηκα ότι μπορούσα ν' αγαπήσω. Τι έχω κάμει λοιπόν για να μη με πιστεύεις ακόμη;
Πόσο καλό μου κάνουν τα γράμματά σου, όσο κι αν είναι γεμάτα από τη μελαγχολία σου εκείνη! Και πόσο είναι όμορφα γραμμένα! Ένα «Τάκη!» ή ένα «πού είσαι;», καθώς τα βάζεις εκεί που πρέπει, φτάνουν βαθιά ως την καρδιά μου.
Ήθελα πράγματι να ήμαστε, έστω και πουλιά, στο θαυμάσιο εκείνο τοπίο, όπως ήθελα να 'μαστε στο χωριό αυτό των Άλπεων, καλύτερα όμως -- το ομολογώ -- άνθρωποι, αλλά πιο απλοϊκοί, πιο ελεύθεροι από τώρα. Εν ανάγκη δε και Φρατέλοι. Τότε τουλάχιστο θα είχαμε την όμορφη αυτή γλώσσα σα να λέμε την αγάπη μας.

Με χίλια φιλιά
Κ.
01-06-1922


Επιστολή του Καρυωτάκη στην Πολυδούρη, γραμμένη πίσω από δύο δελτάρια που εικονίζουν ορεινά τοπία της Ιταλίας, συνοδευμένα από έντυπες λεζάντες ιταλικών στίχων.

4 σχόλια:

aggelika είπε...

Κι αυτός ο "μισάνθρωπος" βγάζει τόσο ερωτισμό σε αυτό το γράμμα!

lost είπε...

«Μισάνθρωπος» ο Καρυωτάκης; Υπερβολές...

Ανώνυμος είπε...

malakies !!!!........

☥ Elena Addams ☥ είπε...

Δεν ειναι μισανθρωπος. Ηταν ενας ευαισθητος ανθρωπος. Και εσυ αγαπητο ανωνυμο απο πανω, μην εχεις την εντυπωση πως θα λαβουμε σοβαρα το σχολιο σου, εφοσον ντρεπεσαι να αποκαλυψεις ακομη και τ'ονομα σου.