ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ
Αγάπη μου, με τράβηξε δω πέρα
το μύρο του κορμιού σου και το μύρο
της άσπρης σου ψυχής που, στον αθέρα
του θρηνοτραγουδιού σου, χύνεις γύρω.
Μα πάψε πια το κλάμα σου, κ' η μέρα
προβάλλει τώρα· να, από θλίψες στείρο
το φως γαλαζώνει τον αιθέρα.
Στα στήθια σου τόσο απαλά θα γείρω...
Για δες η πεταλούδα πώς αγγίζει
το ρόδο· έτσι αλαφρά και το φιλί μου
στο ρόδινό σου στόμα θα ζυγίζει.
Στη βρύση των χειλιώνε σου, καλή μου,
της δίψας μου τη φλόγα άσε να σβήσω.
Μην κλαις... τόσο γλυκά θα σε φιλήσω...
Αγάπη μου, με τράβηξε δω πέρα
το μύρο του κορμιού σου και το μύρο
της άσπρης σου ψυχής που, στον αθέρα
του θρηνοτραγουδιού σου, χύνεις γύρω.
Μα πάψε πια το κλάμα σου, κ' η μέρα
προβάλλει τώρα· να, από θλίψες στείρο
το φως γαλαζώνει τον αιθέρα.
Στα στήθια σου τόσο απαλά θα γείρω...
Για δες η πεταλούδα πώς αγγίζει
το ρόδο· έτσι αλαφρά και το φιλί μου
στο ρόδινό σου στόμα θα ζυγίζει.
Στη βρύση των χειλιώνε σου, καλή μου,
της δίψας μου τη φλόγα άσε να σβήσω.
Μην κλαις... τόσο γλυκά θα σε φιλήσω...
[Δημοσιεύτηκε: Ελλάς 22.01.1915 και Παρνασσός 15.02.1915]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου