ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ
Μαύρη νυχτιά. Αντιλαλούν οι λαγκαδιές, τα βράχια,
ένα τραγούδι θλιβερό απλώνεται ως πέρα
και τρομαγμένα γέρνουνε τα κίτρινα τα στάχυα.
Θρηνεί του τσοπανόπουλου η γέρικη φλογέρα.
Το κάθε τι βουβάθηκε. Και των δενδρών τα φύλλα,
που τα χαϊδεύει απαλά κάθε πνοή τ' αγέρα,
αργοκινούνται -- τα 'πιασε, θαρρείς, ανατριχίλα.
Θρηνεί του τσοπανόπουλου η γέρικη φλογέρα.
Μα ξάφνου εσκορπίστηκε χαρούμενο τραγούδι.
Το φεγγαράκι έλαμψε -- θαρρείς πως είναι μέρα --
κ' έχυσ' αιθέρια ευωδιά το κάθε 'να λουλούδι.
Με χαρωπό παίζει σκοπό η άστατη φλογέρα.
Ω, τι τραγούδι θεϊκό, ολόγεμο ελπίδες!
Ολόφωτη, ολόλαμπρη προβάλλει, χρυσοφτέρα,
καταστόλιστη η χαρά με γελαστές αχτίδες.
Με χαρωπό παίζει σκοπό η άστατη φλογέρα.
Για μια στιγμή ακούστηκε, της δυστυχιάς σημάδι,
του γκιώνη η πένθιμη λαλιά, άγρια σαν φοβέρα,
και η χαρά εχάθηκε στης νύχτας το σκοτάδι.
Από το φόβο σώπασε η δόλια η φλογέρα.
Μαύρη νυχτιά. Αντιλαλούν οι λαγκαδιές, τα βράχια,
ένα τραγούδι θλιβερό απλώνεται ως πέρα
και τρομαγμένα γέρνουνε τα κίτρινα τα στάχυα.
Θρηνεί του τσοπανόπουλου η γέρικη φλογέρα.
Το κάθε τι βουβάθηκε. Και των δενδρών τα φύλλα,
που τα χαϊδεύει απαλά κάθε πνοή τ' αγέρα,
αργοκινούνται -- τα 'πιασε, θαρρείς, ανατριχίλα.
Θρηνεί του τσοπανόπουλου η γέρικη φλογέρα.
Μα ξάφνου εσκορπίστηκε χαρούμενο τραγούδι.
Το φεγγαράκι έλαμψε -- θαρρείς πως είναι μέρα --
κ' έχυσ' αιθέρια ευωδιά το κάθε 'να λουλούδι.
Με χαρωπό παίζει σκοπό η άστατη φλογέρα.
Ω, τι τραγούδι θεϊκό, ολόγεμο ελπίδες!
Ολόφωτη, ολόλαμπρη προβάλλει, χρυσοφτέρα,
καταστόλιστη η χαρά με γελαστές αχτίδες.
Με χαρωπό παίζει σκοπό η άστατη φλογέρα.
Για μια στιγμή ακούστηκε, της δυστυχιάς σημάδι,
του γκιώνη η πένθιμη λαλιά, άγρια σαν φοβέρα,
και η χαρά εχάθηκε στης νύχτας το σκοτάδι.
Από το φόβο σώπασε η δόλια η φλογέρα.
[Δημοσιεύτηκε: Παρθενών, 19.02.1914, Κρητικός Αστήρ, Απρίλιος 1914, Ελλάς, 21.08.1914]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου