ΑΝΤΙΘΕΣΙΣ
Όταν το θείο γέλιο σου στα χείλη σου ανθίζει
κι αστράφτει μες στα μάτια σου η κάθε ηδονή,
όταν την ώρια σου μορφή τρελή χαρά στολίζει
και ξεφωνίζεις εύθυμα, γλυκιά μου καστανή,
τότε εγώ ο δύστυχος, του έρωτος ρημάδι,
σε δάκρυα τον πόνο μου αφήνω να ξεσπά·
το κάθε τι μου φαίνεται μαύρο σαν το σκοτάδι
και λέω με παράπονο: «Άλλονε αγαπά».
Όταν το θείο γέλιο σου στα χείλη σου ανθίζει
κι αστράφτει μες στα μάτια σου η κάθε ηδονή,
όταν την ώρια σου μορφή τρελή χαρά στολίζει
και ξεφωνίζεις εύθυμα, γλυκιά μου καστανή,
τότε εγώ ο δύστυχος, του έρωτος ρημάδι,
σε δάκρυα τον πόνο μου αφήνω να ξεσπά·
το κάθε τι μου φαίνεται μαύρο σαν το σκοτάδι
και λέω με παράπονο: «Άλλονε αγαπά».
[Δημοσιεύτηκε: Παρνασσός, 16 Μαρτίου 1914, Ελλάς, 23 Οκτωβρίου 1914]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου