Τις τελευταίες μέρες στριφογυρίζει στο μυαλό μου αυτό το κείμενο. Από εδώ μπορείτε να το κατεβάσετε σε pdf όπως δημοσιεύτηκε στην Αλεξανδρινή Τέχνη το Σεπτέμβριο του 1929 [μια ευγενική προσφορά του αναγνώστη -- του blog και του Καρυωτάκη -- Βασίλη].
Οι κήποι του Καρυωτάκη συνιστούν ένα ολόκληρο σύμπαν στο ποιητικό του έργο. Μια δική τους ξεχωριστή κατηγορία που ταυτόχρονα διατρέχει κάθε ποίημα ή, αντιστρόφως, κλείνει μέσα της το/α μυστικό/ά των υπόλοιπων ποιημάτων. Ίσως κάποτε να μπορέσω να επιστρέψω σ' αυτούς τους κήπους, τους γεμάτους φίδια, σκιές, θηλιές και αγκάθια.
[Ο κήπος της φωτογραφίας είναι του Βίνσεντ Βαν Γκογκ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου