Απόσπασμα απ' την Εισαγωγή του Γ. Σεφέρη στη μετάφρασή του της Έρημης Χώρας του Έλιοτ, το 1936 [παρατίθεται στο βιβλίο του Αλ. Αργυρίου: Κ.Γ. Καρυωτάκης: Τα ανοιχτά προβλήματα της ποίησης και της ζωής του].
Όμως η αποφασιστική επίδραση πάνω στο έργο του Έλιοτ, και η πιο γόνιμη, στάθηκε η επίδραση του Jules Laforgue: πικρά συναισθήματα κάτω από μια χιουμοριστική απάθεια, λεπτομέρειες κοινότοπες με μια ροπή να γίνουν συγκλονιστικές, δίψα του απόλυτου που καταλήγει σε μηδενισμό, εικόνες ρεαλιστικές εναρμονισμένες με την αίσθηση μιας ψυχικής απομόνωσης, ποίηση γελωτοποιού, όπου οι επιστημονικοί όροι και οι λόγιες εκφράσεις χρησιμοποιούνται για να καλύψουν μια αμλετική αναποφασιστικότητα, μουσική γεμάτη παρατονισμούς όπως και η ψυχολογία. Κάτι γνωρίσαμε κι εμείς από τη διάθεση αυτή με τον Καρυωτάκη. Ο στίχος του κ. Προύφροκ, που θαυμάστηκε τόσο γύρω στα 1914:
Μέτρησα τη ζωή μου με το κουταλάκι του καφέ
δεν είναι πολύ διαφορετικός από το στίχο των «Ελεγείων»:
ή να βυθομετρούσατε και σεις με μια φουρκέτα τ' άδειο σας κεφάλι!
Αρχίζει κανείς όπως μπορεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου