Μνημόσυνο όμως όχι (ακόμα;).Αν και τον μνημόνευσε προσφάτως μια φωνή απ' το παρελθόν. Και μου τον θύμισε.
Χορός Συρτός
Κάλλιο χορευταράς να 'μουνα πέρι
κόλλες που να κρατώ και μολυβάκια
θα 'σερνα συρτό χορό, χέρι με χέρι,
μ' όλα μας του γιαλού τα καραβάκια.
Κι ένα ψηλό τραγούδι για σιρόκους
θ' άρχιζα, γι' αφροπούλια και για ένα
γλαρό καράβι με πανιά και κόντρα φλόκους,
που θα 'ρχονταν να μ' έπαιρνε και μένα.
Με χώρις Καρυωτάκη, Πολυδούρη,
μόνο να τραγουδάν τριγύρω οι κάβοι,
κι οι πένες μου πενιές σ' ένα σαντούρι,
άσπρα πανιά σου οι κόλλες μου, καράβι!
Γιαλό-γιαλό να φεύγουμε και άντε!
να λέμε όλο για μάτια, όλο για μάτια,
κι εκεί -λες κομφετί μες στο λεβάντε-
όλα μου τα γραφτά χίλια κομμάτια!
Και, σα χτισμένη εκεί από κιμωλία,
βαθιά να χάνεται η Χαλκίδα πέρα,
μ' όλα μου ανοιγμένα τα βιβλία,
καθώς μπουλούκι γλάροι στον αέρα...
Γιάννης Σκαρίμπας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου