Το καλοκαίρι του 1921, παραδομένος καθώς ήταν [ο Καρυωτάκης] στην μποέμικη ζωή [...], ζητώντας διαρκώς τρόπο ν' απαλλαχτεί από την τόσο καταθλιπτική γι' αυτόν υπαλληλική ζωή, βρήκε επιτέλους τον ακόλουθο: παρακολουθώντας κάπου κάπου θεατρικές επιθεωρήσεις, νομίσαμε πως θα μπορούσαμε και μεις να γράψουμε καμιά, και μάλιστα καλύτερη απ' αυτές που βλέπαμε [...]. Σκεφτόμαστε πως αν παιζόταν και πετύχαινε, ασφαλώς κατόπι θα μας ζητούσαν να γράψουμε κι άλλες, και μ' αυτόν τον τρόπο θα λύναμε το πρόβλημα της ζωής. Καθισμένοι λοιπόν στο ιστορικό καφενεδάκι του κήπου του Κλαυθμώνα [...], σκαρώναμε μαζί στιχάκια [...]. Η επιθεώρηση, που την εβάφτισε ο ίδιος Πελ-Μελ [= Φύρδην-Μίγδην], δεν αξιώθηκε τη μεγάλη τιμή να παιχτεί από κανένα καλοκαιρινό, ούτε καν από τους πλανόδιους θιάσους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου