ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ Ι

Εφηβικοί Στίχοι

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ
Ι.

Βρεθήκαμε μονάχοι στο μπαλκόνι·
μας έσπρωξε κει πάνου αυτή η φροντίδα
που τα πουλιά στα δέντρα ζευγαρώνει.
Ολόφωτη, στα σκοτεινά την είδα.

Η νύχτα με τη νύχτα των ματιών της
παράβγαινε -- μα, μάταια -- στη μαυρίλα·
κάθε άστρο μπρος στ' αστέρια των ματιών της
τρεμόσβηνε σαν άλαδη καντήλα.

Τα μάτια της τα μάργαρα... Η ματιά της
εβύθιζε, πλατειά και γοργοφτέρα,
στα τρίπαχα σκοτάδια τη φωτιά της
κ' επέταγε όλο πέρα κι όλο πέρα,

σε κόσμους ονειρόβγαλτους, σε μάκρη
ανείδωτα. Στο δροσομάγουλό της
εκύλησε διαμάντινο ένα δάκρυ
και πρόδωσε το μαύρο στοχασμό της.

Εδάκρυσα. Τρεμάμενη η φωνή μου
ακούστηκε δειλή, κομματιασμένη
(την άκουσε, την άκουσε η καλή μου;):
«Ω, πάψε πια, μην κλαις, αγαπημένη».

[Δημοσιεύτηκε: Παρνασσός 18.01.1915, 01.02.1915]