... ΜΑ Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
Θα κοιμηθώ, μα δίχως να ξυπνήσω,
ύπνο στέρφο απ' ονείρατα. Όπως σβήνει
το κάθε τι που ανάφτηκε, θα σβήσω,
χωρίς αχνάρι απ' το Είναι μου να μείνει.
Κάτι θα μείνει απ' το Είναι μου. Θ' αφήσω
απέναντι μια αγάπη -- όπως αφήνει
στο διάβα της, στα βήματά της πίσω,
το αιθέριο του κορμιού της μύρο, Εκείνη.
Η αγάπη μου αυξάνει κι όλο αυξάνει,
της ζήσης μου όσο σώνεται το λάδι·
χώρια από εμέ θα ζει γιγαντεμένη.
Και πριν στερνά να κοιμηθώ ένα βράδυ,
θα βουτηχτώ στου χωρισμού το θρήνο.
Μια αγάπη ζωντανή νεκρός θ' αφήνω.
[Δημοσιεύτηκε: Παρνασσός 07.12.1914]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου