Μερικές φωτογραφίες από το σπίτι του Καρυωτάκη στην Πρέβεζα, όπως το επισκεύτηκε και το φωτογράφισε ο φίλος Κώστας Αραμπατζής (το 2004), ο οποίος είχε και την καλοσύνη να μου «δανείσει» τις φωτογραφίες για να βγουν στον διαδικτυακό «αέρα».Για την παραμονή του ποιητή στο «άσχημο χωριό» έχουν γραφτεί πολλά και οι βιογραφικές λεπτομέρειες είναι ακόμα περισσότερες. Η αυτοκτονία του επισφράγισε την εκεί παραμονή του και κατοχύρωσε μια μάλλον ατυχή θέση για την Πρέβεζα στην ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Θα ήταν, βέβαια, παράλογο να πιστεύει κανείς ότι μόνο η πόλη ευθύνεται για την αυτοχειρία. Μπορεί άραγε να μιλήσει κανείς για «ευθύνες» και «αιτίες» όταν μιλά για μια αυτοκτονία; Δύσκολο πράγμα και πολύ πιο περίπλοκο απ' όσο θα χωρούσε σε μια «επιστημονική» ανάλυση είτε εξωτερικών είτε εσωτερικών αιτίων.
Σ' έναν από τους αφορισμούς (157) του βιβλίου του Πέρα από το Καλό και το Κακό, ο Νίτσε γράφει: «Η σκέψη της αυτοκτονίας είναι δυνατή παρηγοριά: μ' αυτήν περνάει κανείς πολλές άσχημες νύχτες». Η ιστορία έγραψε τελικά τον επίλογό της στην ακροθαλασσιά της Πρέβεζας, όταν εντέλει η «σκέψη της αυτοκτονίας» έπαψε να λειτουργεί παραμυθητικά για τον Καρυωτάκη (ας μην ξεχνάμε τους «Ιδανικούς Αυτόχειρες») και έφτασε να γίνει βίωμα αβίωτο, δηλαδή θάνατος. Το αν ο ποιητής νικήθηκε από το σώμα του, από την αρρώστια του, από την επαρχία ή από οποιαδήποτε άλλη αιτία που τον βασάνιζε είναι ένα θέμα που το αφήνω στους σκανδαλοθήρες. Ελάχιστη σημασία έχει το «γιατί». Δυστυχώς... (!) δεν μπορούμε να ξαπλώσουμε τον Κ. στο ψυχαναλυτικό ντιβάνι για να ανακαλύψουμε τους ακριβείς λόγους της πράξης του. Δυστυχώς... (!) δεν έγραψε τελικά τις «εντυπώσεις ενός πνιγμένου» για να έχουμε περισσότερες πληροφορίες. Και... δυστυχώς... (!) το μόνο που μας έχει μείνει είναι το έργο του, στο οποίο, είτε το θέλουμε είτε όχι, περιλαμβάνεται και η αυτοκτονία. Ή μήπως... ευτυχώς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου