Σάββατο, Δεκεμβρίου 08, 2007
Θάνατοι
Αν ο «θάνατος» είναι η δεσπόζουσα, η σταθερά, στο έργο του Καρυωτάκη, τι γίνεται με τους μικρούς, καθημερινούς θανάτους; Σ' ένα από τα ύστατα, τα τελευταία ποιήματά του, κλείνει οριστικά αυτό το ζήτημα. Ο θάνατος, που στο προηγούμενο έργο του μοιάζει να 'ναι κενό γράμμα, πανταχού παρών, γίνεται τώρα καθημερινός, τετριμμένος. Τετριμμένος είναι ο θάνατος στην Πρέβεζα. Ο θάνατος της καθημερινότητας, ο καθημερινός θάνατος. Πολύ σοβαρότερος απ' τον πραγματικό, πολύ πιο οριστικός... Μέσα στο θόρυβο των ανθρώπων και του εαυτού μας...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Δεν είναι ιεροσυλία που αφήνω αυτό σε ένα μπλογκ που μιλάει σοβαρά για τον Καρυωτάκη.
Αλλά ούτε και θα ζητήσω να σας πείσω γι αυτό.
Αυτός ξέρει.
(αντίθετα, μήπως θα έπρεπε να ξαναδείτε το τραγούδι που με συνοδεύει βγαίνοντας από το μπλογκ αυτό καθώς γράφω; Ποιος μπορεί να υποθέσει έστω, πως ο Καρυωτάκης αν ζούσε θα μπορούσε να ανεχτεί ένα τέτοιο τραγούδι;)
Έχω τη γνώμη ότι η επιφοίτηση του Άγιου Πνεύματος στους δώδεκα Απόστολους, δεν ήταν άλλο από τη συνειδητοποίηση του τι έχασαν πεθαίνοντας ο Χριστός.
Η γνωστή ιστορία δηλαδή της αναγνώρισης του έργου κάποιου, μετά τον φυσικό θάνατό του.
Έτσι και με τα γραφτά μου, όταν τα δίνω εδώ κι εκεί, ελάχιστοι, επαϊοντες μόνο, τα προσέχουν και τα αγαπούν.
Οι υπόλοιποι και αν ακόμα πολλοί από αυτούς έχουν ευαίσθητες κεραίες, δεν τις χρησιμοποιούν.
Μόνο αργότερα θα νιώσουν τι έχασαν όταν, ή λείψω από αυτό τον κόσμο ή πάψω να ακούγομαι σαν να είχα λείψει.
Τότε θα με «ανακαλύψουν».
Και αρκετά από τα εκατοντάδες ποιήματά μου θα γίνουν τα αγαπημένα τους τραγούδια ή οι αγαπημένοι τους στίχοι.
Και τότε κάποιοι ειδικοί στην ποίηση δημοσιογραφίσκοι κάποιων εντύπων κάποιων επαρχιακών πόλεων, θα αναζητήσουν τους ανθρώπους που με γνώριζαν και τους τόπους όπου έμενα και θα τους ρωτούν για μένα.
Ένα από τα ποιήματά μου που θα μείνουν είναι το παρακάτω μικρό και άσημο-το «Αγαπημένο».
Έχει πάρει πολλές καλές κριτικές. Και η σπουδαιότερη ήταν όταν ένας από τους μεγάλους μας (και σοβαρούς) κριτικούς ποίησης και ποιητής ο ίδιος,έγραψε: «…όλοι μας θα θέλαμε να το είχαμε γράψει.»
Ψιλά γράμματα για τους περισσότερους από σας. Μα εγώ τα γράφω αυτά εδώ για τους λιγότερους.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ
Θέλω στα ράφια μιας μικρής
φτηνής βιβλιοθήκης
καθώς στον τοίχο θ' ακουμπά
φτενούλα κι επιμήκης
κάποιος στην τύχη ψάχνοντας
του μέλλοντος μια μέρα
ένα βιβλίο μου να βρει
βαλμένο εκεί πέρα.
Κι αφού διαβάσει κάτι τι
και πάλι ξανακλείσει
τα κίτρινα τα φύλλα του
θέλω να το αφήσει
όχι αδιάφορα καθώς
αφήνουν κάτι ξένο
μα με μια κίνηση στοργής
σαν κάτι αγαπημένο.
Γιώργης Χολιαστός
Δημοσίευση σχολίου