ΠΕΛ ΜΕΛ / V.

V.

[ΓΚΑΡΣΟΝΙ]

Είμ' εγώ το δύστυχο γκαρσόνι,
κ' είναι της μοίρας μου γραφτό,
όποιο ζευγαράκι ζαχαρώνει
να τρέχω να το υπηρετώ.

Μόλις έρθει κάποιος και χτυπήσει:
«Έλα, γκαρσόν· έλα, μικρέ»
άλλος θα προβάλει, θα ζητήσει
να του ετοιμάσω σεπαρέ.

«Ψιτ-ψιτ, ψιτ-ψιτ, δώσε στην κυρία
μια πετσέτα καθαρή».
«Ψιτ-ψιτ, ψιτ-ψιτ, θέλουμε ησυχία·
φέρε μας μόνο το κερί».

Άμοιρος που είμαι! Το τι τραβώ!

«Έ, μικρέ, ψιτ-ψιτ, τρέχα εκεί, παρ' αυτό,
γρήγορα τα πιάτα, το νερό 'ναι ζεστό!»
Χτύπος δω: να, να, να! «Ε, γκαρσόν!» χτύπος κει,
«φέρε τη μπριτζόλα! το ψωμί δεν αρκεί!»

Θέλησε μαζί μου να τα φκιάσει
κάποια ξανθή καμωματού.
Την είχ' ένας κύριος γελάσει
και δεν ήρθε στο ραντεβού.

Μα 'γω δε δέχομ' από κυρίες
παρά μονάχα πουρμπουάρ.
Τέτοιες δε μ' αρέσουν ιστορίες·
ωραία κυρία, ωρεβουάρ.

«Ψιτ-ψιτ, ψιτ-ψιτ, μου 'πεσε, καημένε,
μια φουρκέτα απ' τα μαλλιά...»
«Ψιτ-ψιτ, ψιτ-ψιτ, αχ, μαζί μου μένε,
δώσε μου μπύρα και φιλιά!»

Άμοιρος που είμαι! Το τι τραβώ!

«Έ, μικρέ, ψιτ-ψιτ, τρέχα εκεί, παρ' αυτό» κτλ.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .