AD SOMNUM
Μυροβόλο προσμένει το κρεβάτι,
κι αυτή με τα χρυσόμαλλα λυμένα
στο κόνισμα τα χείλια δειλιασμένα
εκόλλησε από ευλάβεια γιομάτη.
Επέταξε τα ρούχα της. Ροδάτη,
μισόγυμνη ξεπρόβαλε η παρθένα
κι αστράψαν στο φεγγάρι ασημωμένα
τα κάλλη που θαμπώνουν κάθε μάτι.
Στα πούπουλα τ' ανάλαφρα πλαγιάζει
κι από ηδονή -- θαρρείς -- ανατριχιάζει
στου σεντονιού το μεταξένιο χάδι.
Σαν έλθει το χρυσόνειρο, αγγελούδια
θα μαζωχτούνε γύρω της ομάδι,
στην παρθενιά να ψάλλουνε τραγούδια.
Μυροβόλο προσμένει το κρεβάτι,
κι αυτή με τα χρυσόμαλλα λυμένα
στο κόνισμα τα χείλια δειλιασμένα
εκόλλησε από ευλάβεια γιομάτη.
Επέταξε τα ρούχα της. Ροδάτη,
μισόγυμνη ξεπρόβαλε η παρθένα
κι αστράψαν στο φεγγάρι ασημωμένα
τα κάλλη που θαμπώνουν κάθε μάτι.
Στα πούπουλα τ' ανάλαφρα πλαγιάζει
κι από ηδονή -- θαρρείς -- ανατριχιάζει
στου σεντονιού το μεταξένιο χάδι.
Σαν έλθει το χρυσόνειρο, αγγελούδια
θα μαζωχτούνε γύρω της ομάδι,
στην παρθενιά να ψάλλουνε τραγούδια.
[Δημσιεύτηκε: Ελλάς 07.02.1916]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου