Τρίτη, Δεκεμβρίου 28, 2010

Αυτοκτονίες από Φιλολογία

Ξεφυλλίζοντας το ηλεκτρονικό αρχείο λογοτεχνικών περιοδικών του ΕΚΕΒΙ, μπορεί κανείς να βρει σπουδαία πράγματα -- και όχι μόνο ιστορικού ενδιαφέροντος.

Έτσι, στο τεύχος 19-43 της Νέας Εστίας (1 Οκτωβρίου 1928) δημοσιεύεται επιστολή του Ν. Γιαννιού (η οποία φέρει τον τίτλο «Αυτοκτονίες από Φιλολογία»), η οποία αναφέρεται στην αυτοκτονία του Καρυωτάκη (ως παράδειγμα προς αποφυγή) και επικρίνει έντονα το περιοδικό και τις απόψεις που εξέθεσαν σε άρθρα τους, με αφορμή τον Κ., οι Πέτρος Χάρης, Τέλλος Άγρας και Κλ. Παράσχος (σε προηγούμενα τεύχη). Την επιστολή του Γιαννιού, μπορείτε να δείτε εδώ.

Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
Αλλά τότε έχουμε μπροστά μας ένα παθολογικό φαινόμενο, μια αρρώστια της νεολαίας μας. Δεν πρόκειται ούτε για μεγάλη ποίηση ούτε για ολοκληρωτικό νιώσιμο της ζωής. Πρόκειται μάλλον για την άγουρη νιότη, που, προτού ζήσει πραγματικά, αρχίζει και ναρκώνεται κι αποχαυνώνεται με φιλολογικά χασίς και μορφίνες, κι ενώ νομίζει πως ζει ζωή ξέχωρη και διανοούμενη, δεν κάνει, παρά να κινείται μέσα στο στενό και δηλητηριασμένο ορίζοντα ενός φιλολογικού ατελιέ, μέχρις ότου εκφυλισθεί.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ρε φιλε τι κολημα εχεις φαει με καριοτακη σιγα τον ποιητη κανενας δε τον διαβαζει μονο καποιοι εφηβοι

Γεωργία είπε...

Το λιγότερο που αξίζει ένας ποιητής με το ήθος και την εμβέλεια του Καρυωτάκη, απο κάποιον, απ'ότι διαβάζω στα λεγόμενα σου,ανίδεο σαν και εσένα ''Ανώνυμε'' είναι σεβασμός!
Το ορθογραφημένο σωστά είναι ''κόλλημα'' και ''ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ''
Να σαι καλά.

ΠΛΑΝΗΤΑΣ είπε...

Σιγά τον σχολιαστή...

Ανώνυμος είπε...

Ελατε παιδια!!Προς Θεου.Το να μην σου αρεσει ο Καρυωτακης ειναι δικαιωμα σου. Να τον αμφισβιτεις ως ποιητη ειναι ντροπη σου.

Μαρια Τζιατζιου είπε...

Ο Ανώνυμος κύριος ή κυρία που απεφάνθει πρώτος-η, ελπίζω, δυο χρόνια μετά, να γνωρίζει έστω, σε πόσες γλώσσες μεταφράστηκε το έργο του ποιητή και να διδαχθεί σε μια απο αυτές να γράφει, τουλάχιστον, το όνομά του σωστά, διότι, στην Ελληνική, δεν είχε επιτυχία!

απόστολος είπε...

Μετά από πολύ καιρό "μπήκα" στις σελίδες σας τις οποίες εκτιμώ βαθύτατα. Με έκπληξη διάβασα απλά ακόμη ένα κείμενο το οποίο επιβεβαίωσε όσα γνωρίζουμε για τον πόλεμο που δέχθηκε ο Καρυωτάκης ακόμη και μετά το Θάνατό του. Παρά την όποια ανάδειξή του, κυρίως μετά τη 10ετία του 80, φαίνεται ότι είναι λίγοι εκείνοι που πραγματικά γνωρίζουν το έργο του. Τις περισσότερες φορές μάλιστα η προσέγγιση-κριτική τους είναι εντελώς επιφανειακή, όπως και στο άρθρο που δημοσιεύθηκε παλαιόθεν στη Νέα Εστία. Κάποιοι εξακολουθούν να αρνούνται το μέγεθος του Ποιητή Καρυωτάκη, αλλά και εκείνο του άνθρωπου. Αρνούνται τη διαφορετικότητα, την διορατικότητα, αλλά και το πόσο επηρέασε τις επόμενες γενιές ποιητών. Αρνούνται ακόμη και την απασχόλησή του με τα κοινά, τις διώξεις που υπέστη ως συνδικαλιστής δημόσιος Υπάλληλος. Ζούμε ακόμη και σήμερα πολλά από αυτά που περιέγραφε για τους δημοσίους υπαλλήλους. Γεννιούνται οι ίδιες ανασφάλειες ,οι νόμοι εκτοπισμών και απολύσεων για τους οποίους πάλαιψε σθεναρά ο Καρυωτάκης και βρέθηκε μπροστά σε αδιέξοδο. Θα μπορούσα να πω πολλά! Επιφυλάσσομαι.

ΥΓ: μια προτροπή: ας μην απαντάτε σε κακόβουλα και κομπλεξικά σχόλια. Δεν αξίζει!

Unknown είπε...

Ο Κωστας Καρυωτακης...ενα ακομα θυμα του αιωνα "του εαυτου"!...παρομοια "χτυπηθηκαν ο Διονυσιος Σολωμος, ο Ανδρεας Καλβος,...ο Ηλιας Λαγιος...και ου το καθε εξης...

ΑΝΑΤΟΛΙΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ είπε...

Κανένας δεν αναγνωρίζεται στην ώρα του...

Κωνσταντίνος Ν. Αθανασιάδης είπε...

Κρίμα θα είχε πολύ περισσότερα να προσφέρει στις γυναίκες πρόσφυγες, με όλα τα προτερήματα ενός ποιητή που αναζητά ποιητικά να υπερβεί τον σωματικό του εαυτό στο ποιοτικό ύψος της ποίησης των τοξικομανών της εποχής του.